De la utopía geométrica a la realidad arquitectónica: viviendas con paraboloides hiperbólicos en la década de los cincuenta, por Catalano en Estados Unidos y Candela en México

Como si fuese una utopía geométrica los arquitectos no siempre proponen paraboloides hiperbólicos como solución espacial y estructural para viviendas. No obstante, otra es la realidad: algunos casos donde fueron empleados se convirtieron en hitos arquitect...

Cur síos iomlán

Saved in:
Sonraí Bibleagrafaíochta
Príomhúdar: Páez, Gerardo; Arquitecto, (Universidad Veracruzana, México, 1992). Magíster Scientarium en Desarrollo Tecnológico de la Construcción (IDEC-FAU-UCV, 2002). Doctor en Arquitectura (2013, Facultad de Arquitectura y Urbanismo-UCV). Investigador A-2 del PEII ONCTI (2016). Profesor Instituto de Ingeniería Agrícola, Facultad de Agronomía-campus Maracay, UCV.
Formáid: Online
Teanga:Spanish / Castilian
Foilsithe: Universidad Central de Venezuela 2018
Rochtain Ar Líne:https://saber.ucv.ve/ojs/index.php/rev_tc/article/view/14611
Clibeanna: Cuir Clib Leis
Gan Chlibeanna, Bí ar an gcéad duine leis an taifead seo a chlibeáil!
Cur Síos
Achoimre:Como si fuese una utopía geométrica los arquitectos no siempre proponen paraboloides hiperbólicos como solución espacial y estructural para viviendas. No obstante, otra es la realidad: algunos casos donde fueron empleados se convirtieron en hitos arquitectónicos. El objetivo general de este artículo es analizar en particular dos experiencias constructivas de los años cincuenta: la Casa Raleigh (Catalano, 1953, Carolina del Norte) y un urbanismo popular las “Casas japonesas” (Candela, 1957, Monterrey, México). La metodología aplicada permite estudiar comparativamente estos ejemplos diferentes, distantes, pero muy relevantes. Los resultados obtenidos determinan los años de formación de ambos diseñadores, sus prácticas previas y el estado actual de estas edificaciones.